Je bent niet wie je ZEGT dat je bent

... je bent wat je DOET

Het was augustus 2008, ik studeerde af als Social Worker. Iedereen trots en ikzelf nog het meest. Toen kwam ook meteen het besef: Ik ben nu een hulpverlener, dus moet ik altijd klaarstaan voor anderen, behulpzaam en zorgzaam. Want ik vond dat dat in mijn DNA als hulpverlener hoorde te zitten. Ik moet een rolmodel zijn als hulpverlener en dus ook nog eens sociaal, vriendelijk en aardig zijn tegen iedereen.

Ik begon na mijn studie als jong gastje te werken in de TBS en dat vergde veel van mij, zowel persoonlijk als professioneel. Ik merkte dat het me steeds meer moeite kostte om altijd maar klaar te staan voor anderen, vriendelijk en aardig te zijn. Het rolmodel dat ik geschetst had en waaraan ik van mezelf moest voldoen, voelde als een keurslijf. Lukte het me niet om eraan te voldoen, dan voelde dat als falen en maakte me dat onzeker, zowel persoonlijk als professioneel. Ik vergat dat ik een mens ben en geen machine. En dat het oké is om af en toe niet behulpzaam, zorgzaam of aardig te zijn.

Later begreep ik dat je niet bent wie je ZEGT dat je bent (of vindt dat je moet zijn), maar dat je bent wat je DOET.
Dat bracht rust en ruimte en kostte een stuk minder energie. Flexibel met je zelfbeeld omgaan en mild zijn voor jezelf zorgt ervoor dat je jezelf niet verliest in het voldoen aan alle strenge criteria die je jezelf oplegt.