The noble art of beïng unhappy
Wat ik vaak merk is dat we in onze samenleving een bepaald gedachtegoed hebben gecreëerd. Dat als we maar hard genoeg ons best doen, we nooit ongelukkig hoeven te zijn.
In de praktijk valt dat vaak vies tegen, met als gevolg dat we nog harder gaan werken om maar niet ongelukkig te hoeven zijn.
De strijd tegen lastige gedachten en vervelende gevoelens kun je vergelijken met het vasthouden van een kopje met water. Dat kopje water staat symbool voor jouw vervelende gevoelens en gedachten. Als je dat bekertje met alle macht van je weg probeert te duwen zul je een aantal dingen opmerken:
1. je bekertje is nooit helemaal weg
2. je arm begint na verloop van tijd te verzuren
3. je aandacht wordt steeds meer toegetrokken naar het bekertje en weerhoudt je ervan om te doen wat jij wilt.
Als alternatief kun je kiezen voor acceptatie. Wanneer je het bekertje bij je houdt zul je zien dat er ruimte komt om te doen wat jij belangrijk vindt. Het vervelende gevoel is er dan nog steeds maar heeft minder impact op je leven.
Conclusie: het leven is niet zo maakbaar als we onszelf doen geloven. Je bent soms ongelukkig, verdrietig of onzeker. De kunst is om die gevoelens bestaansrecht te geven én daarnaast te doen wat jij belangrijk vindt of wilt.
Reactie plaatsen
Reacties