"Dit lukt mij niet, ik durf dit niet, ik kan dit niet… dus doe ik t niet".
Op dat punt waren we halverwege de berg en leek het erop dat we de tocht naar boven moesten afbreken.
Ik ging met hem zitten en vroeg wat zijn hoofdje hem vertelde. 'Ik kan dit niet' kwam er als eerste uit, gevolgd door 'ik durf dit niet'. En dus wil ik terug. Terwijl hij juist heel graag van t uitzicht wilde genieten.
Ik kon hem uitleggen dat ons hoofd ons soms vanalles vertelt én dat we toch zelf kunnen kiezen of we daarin meegaan.
Het moest even bezinken en een aantal keren herhaald worden maar de held stond op, nam zijn wandelstokken en klauterde verder de berg op.
Het resultaat zie je op de foto!
Resumé, je verstand laat je soms vanalles geloven. Ga je daar automatisch in mee dan onthoudt je jezelf veel mooie ervaringen. Besef dat je altijd een vrije keuze hebt!
Welke gedachten onthouden jou van mooie ervaringen?
Reactie plaatsen
Reacties